çocukluk oyunlarımız

uzun zamandır mim yapmamıştım.
blog arkadaşlarımdan  Ufuk mimlemiş beni,  teşekkür ederim bu sayede çocukluk günlerime bir gidip geleceğim :)

yıllar öncesi ama sanki dün gibi.İnsanın kendisinden sadece on
dört ay küçük kızkardeşi olunca oyun arkadaşı gibi bir problem yaşamıyor :)
Bizim çocukluğumuzda bunca oyuncak yoktu.Birer tane bebeğimiz vardı plastik.Saçı bile yok sadece desen yapılmış düşünün..popişinde hep iğne delikleri ,tırnaklara oje sürülmüş, sürülmek istenmiş desek daha doğru olur ;)
Evde genelde evcilik oynardık.Mutfak çekmeceleri hep açık olurdu, cezve,tabak,çanak ,ne varsa iner oyuna katılırdı.Babaannemizin bahçesinde kilimi serdik üzerine yerleştik mi dünya ile bağımız kesilirdi.
Sokağa çıkma  annelerin sınırladığı alanlarda oynama haliydi ve akşam ezanı okunduğunda  " evli evine ,köylü köyüne .." diye başlayan sesler çınlardı mahallede..
kızlı ,erkekli gruplar toplanır , istop,yedi kiremit, elim sende oynardık :)Bisiklet sürerdik , aldım verdim ben seni yendim  adım adım ilerler adam seçerdik ,olmazsa olmazdı ;)
Bunların yanında , kendimle kaldığımda ilginç bir oyunum vardı benim :) evdeki düğme kavanozunu boşaltırdım.Eskiden bir de tek kalmış, kopmuş,yedek düğmeler bir cam kavanozda ve kutuda birikirdi. Bu düğmeler renklerine ve büyüklüklerine göre  isimler alırdı.Oyunun adı düğme konuşturmaca ;) benden başka yeryüzünde oynayan var mıdır bilmiyorum..
Halı desenleri odalar odalar da evi oluştururdu , düğmeler  de insancıkları ...
Kardeşimi de katardım oyuna bazen, sıkılır bırakırdı bazen de uyuyor numarası yapardı :))
yani bu işten zevk alan tek kişiydim ve bu herkese tuhaf gelen oyun ne kadar sürdü hiç bilmiyorum.Sanırım kitaplar ile tanışıp farklı dünyalara açılınca düğmeler yerini kelimeler aldı..

ne güzel bir mim oldu bu gerçekten ..anılarım canlandı gözümde yıllar sonra bu oyunları,arkadaşlarımı hatırlamak da çok iyi geldi ;)
teşekkürler Ufuk :))

bu arada 2010 yılında kızım İrem'İn düğmelerle yaptığı faaliyet fotoğrafını paylaşmak istedim konunun görseli olarak, kızıma da bir el vermişim demek ne güzel !

ben de yapmadılarsa  ;
annemahsustan ve hayata dair  blog sahiplerini mimliyorum ;)