Hafta içi rutinimiz , servisten ineriz, ben İrem'i almak annemi görmek üzere yol alırım .Annemle aynı sitede karşılıklı bloklarda oturmamız ayrıca çok büyük bir şans..
Servisten yürüdüğüm o mesafede soğuktan titrer , atkımı beremi çekiştiririm yüzümü soğuk ve rüzgardan korumak adına.Hep aynı duygu düşer içime , çocukluğuma giderim.Yaş 10 , 11 civarı , yine soğuk kış akşamları ,Akhisar daha bir kuru soğuk yapıyor.Kardeşimle el eleyiz, arabamız yok zaten her yere yürüyerek gidip geliniyor.Yemekten sonra amcamlara gidelim diye tutturmuşuz.Uzun püsküllü atkılar boynumuzda ,anne babamızın arasında yürüyoruz.Çok üşürdük çok ..Ama oraya vardığımızda içimiz ısınırdı , o evde yapılan sohbetin tadı hala içimdedir.Bir de bozacının " boozaaaaaa " diye seslenişi..
Sonra o uzun püsküllü atkıları dizlerimizin arasına sıkıştırıp bir boğum ile onları bebeğe dönüştürürdük , sonra gelsin saç örgüleri..saatlerce oyalandığımızı bilirim böyle.Kardeşimin erkence uykusu gelir bir köşede uyurdu.Eve gitme vakti geldiğinde yine toparlanır sarınıp düşerdik eve dönüş yoluna..
Gerçi babamın motosikleti vardı çoğunlukla onunla gidip gelirdik ama bu yürüyüşler aklımda yer etmiş..
Şimdi her akşam o iki dakikalık dilimde yıllar öncesine gidiyorum.Önce babam sonra yengelerim ayrıldı aramızdan :( ama kışlar aynı kış ,bu kez yürekler soğuk ..
Önemli olan yüreğimizi ısıtan insanlarla bir arada olmak ve bu anların tadını çıkartmak ..
Şimdi bozacı da geçse duymuyoruz uzaktan ..
Onun da keyfi kayıplarımızla birlikte bizi terketti.
Gozlerim doldu desem okurken.beni nerelere gorurdun.tipki sen kizini almaya gecerken bi anlik nasil aklina geliyosa ...bendende aldin goturdun....ayrica annenle ayni sitede olmanida kiskandim :)
YanıtlaSil